Praktyka controllingu od wielu lat rozwija koncepcje i modele alokacji kosztów. Rozliczenie kosztów za pomocą kluczy podziałowych najczęściej służy dostarczeniu informacji wymaganych do oceny rentowności kanałów dystrybucji, klientów, produktów lub usług. Warto spojrzeć na podzielniki, które najczęściej są wykorzystywane w modelach budowanych przez firmy. Naturalnie nie ma możliwości, żeby wyczerpać wszystkie warianty. Można natomiast spróbować dokonać pewnej generalizacji praktyk controllingu w zakresie alokacji kosztów oraz spróbować poddać analizie zalety i wady poszczególnych rozwiązań. Jakie są najlepsze praktyki rozliczania kosztów w systemie controllingu? Jak pogodzić obowiązki księgowości, którymi jest spełnienie wymogów związanych ze sprawozdawczością obligatoryjną i podatkową z potrzebami rachunkowości zarządczej? Co w sytuacji, gdy rozliczenie kosztów na usługi, projekty lub klientów wymaga aplikacji złożonych i wieloetapowych reguł biznesowych, dla których system finansowo-księgowy nie jest optymalnym środowiskiem? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań związanych z alokacją kosztów, która jakkolwiek by było będzie jednym z najlepiej sprawdzających się narzędzi controllingu, znajdą Państwo w artykule Mariusza Sumińskiego pt.: „Klucze alokacji – krótki przegląd najczęstszych metod podziału kosztów na potrzeby zarządcze”.

Ponadto w numerze: wielosegmentowy rachunek kosztów zmiennych, analiza rentowności etap po etapie, podatki w transakcjach zagranicznych i komentarz do problemów związanych z reprezentacją spółki z o.o. Zapraszam do lektury!