Przegląd regulacji antykryzysowych w ramach „tarcz” wpływających na koszty personalne przedsiębiorstwa

Ustawa z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych wprowadziła wiele rozwiązań dla pracowników, które mają pomóc przetrwać okres epidemii (Dz.U. 2020 poz. 374, dalej: ustawa o COVID-19), m.in. praca zdalna czy dodatkowy zasiłek opiekuńczy. Niestety czas narodowej kwarantanny bardzo dotknął rynek pracy, gdzie kryzys może być odczuwany przez wiele miesięcy, powodując wzrost zwolnień w zakładach pracy, a co za tym idzie, również wzrost bezrobocia. Nowelizacja ustawy, tworząca tzw. tarczę antykryzysową wprowadza kolejne udogodnienia mające wspomóc pracodawcę w tym trudnym okresie.

Tarcza antykryzysowa weszła w życie 2 kwietnia 2020 roku. Wprowadziła ona liczne udogodnienia dla przedsiębiorców, zmniejszając koszty personalne bądź wydłużając terminy spłat, wspomagając przy tym płynność finansową.

Redukcja etatu

Wprowadzona została również możliwość redukcji wymiaru czasu pracy. Taka możliwość dotyczy pracodawcy, który w związku z panującą epidemią odnotował spadek obrotów. Redukcja wymiaru czasu pracy nie może być większa niż o 20%, przy czym zmiana ta nie może powodować, że pracownik będzie zatrudniony na mniej niż ½ etatu oraz z zastrzeżeniem, że wynagrodzenie nie może być niższe niż minimalne wynagrodzenie za pracę ustalane na podstawie przepisów o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, z uwzględnieniem wymiaru czasu pracy.

Należy zaznaczyć, że ustawodawca szczegółowo określił, co oznacza spadek obrotów. Zgodnie z art. 15g pkt 9 ustawy o COVID-19 przez spadek obrotów gospodarczych rozumie się spadek sprzedaży towarów lub usług, w ujęciu ilościowym lub wartościowym:

1. nie mniej niż o 15%, obliczony jako stosunek łącznych obrotów w ciągu dowolnie wskazanych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych, przypadających do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, w porównaniu do łącznych obrotów z analogicznych 2 kolejnych miesięcy kalendarzowych roku poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy dwumiesięczny okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego, lub
2. nie mniej niż o 25%, obliczony jako stosunek obrotów z dowolnie wskazanego miesiąca kalendarzowego, przypadającego po dniu 31 grudnia 2019 r. do dnia poprzedzającego dzień złożenia wniosku, o którym mowa w ust. 1, w porównaniu do obrotów z miesiąca poprzedniego; za miesiąc uważa się także 30 kolejno po sobie następujących dni kalendarzowych, w przypadku gdy okres porównawczy rozpoczyna się w trakcie miesiąca kalendarzowego, to jest w dniu innym niż pierwszy dzień danego miesiąca kalendarzowego.