Ewidencja amortyzacji dla celów podatkowych i bilansowych po zmianach

Zmiany wprowadzone od 1 stycznia 2018 r.

KŚT 2016

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ustalania stawek odpisów amortyzacyjnych. Rada Ministrów rozporządzeniem z 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wprowadziła nową Klasyfikację Środków Trwałych, zwaną dalej KŚT 2016, z terminem obowiązywania od 1 stycznia 2017 r. KŚT 2016 w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2017 r. funkcjonowała równolegle z Klasyfikacją Środków Trwałych wydaną rozporządzeniem Rady Ministrów z 10 grudnia 2010 r., zwaną dalej KŚT 2010.

Ustawodawca zadecydował, że KŚT 2010 należy stosować do końca 2017 r. w sprawach:

• podatkowych, o których stanowi ustawa o PIT oraz ustawa o CIT,
• ewidencji i sprawozdań, o których stanowi ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016 r. poz. 1047 ze zm.),
• dotyczących przekazywania danych wykorzystywanych do celów statystycznych, o których stanowi ustawa z 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej.

W związku z tym jednostki, które w 2017 r. ustalały zasady amortyzacji środków trwałych oraz wybierały właściwą dla nich stawkę amortyzacyjną, powinny były stosować dotychczasową klasyfikację KŚT 2010.

Od 1 stycznia 2018 r. dla celów podatkowych oraz bilansowych obowiązuje tylko klasyfikacja KŚT 2016. Wprowadziła ona zmiany dotyczące m.in. nowego sposobu klasyfikacji oraz nazewnictwa grup, podgrup i rodzajów, w tym: grupy 0, grupy 4 oraz grupy 6. Nowe zasady i stawki powinny zostać uwzględnione nie tylko przy klasyfikacji nowych środków trwałych, ale również w odniesieniu do środków trwałych już amortyzowanych. Zatem w przypadku przemieszczenia środków trwałych między podgrupami lub rodzajami KŚT konieczne będzie wprowadzenie stosownych zmian w ewidencji analitycznej aktualnie amortyzowanych środków trwałych.

Ustawowy limit niskocennych składników majątku w PIT i CIT - podniesienie z 3500 zł do 10 000 zł

W wyniku nowelizacji ustaw o podatku dochodowym, tj. PIT i CIT, od 1 stycznia 2018 r. dotychczasowy limit w wysokości 3500 zł, stosowany przy rozliczeniach nabycia, wytworzenia lub ulepszenia środka trwałego (także nabycia wartości niematerialnych i prawnych), został zastąpiony nową graniczną wartością równą 10 000 zł. Oznacza to, że od 1 stycznia 2018 r. jednostki mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku spełniających definicję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł.

Zatem mogą wystąpić dwie sytuacje:

• wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł - wówczas jednostki mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo jednorazowo, tj. w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej albo w miesiącu następnym,
• wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł - wówczas odpisów amortyzacyjnych dokonuje się ratalnie, zgodnie z zapisami ustaw podatkowych.

W myśl znowelizowanych przepisów środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wówczas wartość początkową tych środków powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł.

Przy określaniu limitu jednorazowej amortyzacji (w kwocie 50 000 euro), przewidzianego dla małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od nieprzekraczającej 10 000 zł wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jednostki te mogą bowiem dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Do tego limitu nie wchodzą więc środki trwałe i wartości niematerialne i prawne o wartości początkowej nieprzekraczającej 10 000 zł.

Warto zwrócić uwagę, że mimo iż nowo wprowadzone regulacje obowiązują od 1 stycznia 2018 r., mogą zostać zastosowane również do składników majątku nabytych w 2017 r., a przyjętych do używania po 31 grudnia 2017 r.