Uproszczona sprawozdawczość finansowa mikro i małych jednostek w świetle ustawy o rachunkowości
W przypadku podmiotów prowadzących działalność w mniejszym zakresie zasadność realizacji wybranych obowiązków sprawozdawczych budzić może pewne wątpliwości. Warto się zatem zastanowić, czy obciążenia wynikające z przeprowadzonych procedur sprawozdawczych są współmierne do osiąganych dzięki nim efektów informacyjnych?
Założenia i kierunek zmian ustawowych
Problem związany z ponoszeniem dodatkowych kosztów administracyjnych, wynikających m.in. z potrzeby wykorzystywania złożonych systemów finansowo-księgowych, został dostrzeżony na forum europejskim.
Dnia 26 czerwca 2013 roku przyjęto dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady nr 2013/34/UE w sprawie sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych jednostek. Regulacja ta ma przyczynić się m.in. do uproszczenia struktury i zakresu informacji wymaganych od jednostek prowadzących działalność gospodarczą w mniejszym zakresie, tak aby nadmiernie nie obciążać ich wymogami sprawozdawczymi. Prawo skorzystania z odpowiedniego zakresu przewidzianych w dyrektywie uproszczeń uzależniono od zaklasyfikowania przedsiębiorstwa do wyodrębnionej grupy mikro, małych, średnich i dużych jednostek. Wskazana wyżej dyrektywa nałożyła na polskiego ustawodawcę obowiązek implementacji odpowiednich regulacji upraszczających procedury rachunkowe do 20 lipca 2015 r. Dnia 11 lipca 2014 r. przyjęto ustawę o zmianie ustawy o rachunkowości, sankcjonując uproszczoną procedurę sprawozdawczą w przedsiębiorstwach klasyfikowanych do grupy jednostek mikro. Obecnie, dla zwiększenia kręgu jednostek gospodarczych mogących korzystać z wprowadzanych stopniowo uproszczeń, procedowana jest kolejna zmiana w prawie bilansowym.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 91% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
