Restrukturyzacja biznesu. Fiskus rozpocznie kontrole

Jedną z nowości wprowadzonych rozporządzeniem jest regulacja związana z tzw. restrukturyzacją działalności gospodarczej. Zagadnienie to w latach wcześniejszych było szeroko dyskutowane na arenie międzynarodowej. W efekcie dyskusji wprowadzono rozdział IX Wytycznych OECD, zaś minister finansów – uwzględniając zmiany wprowadzone przez OECD – znowelizował polskie przepisy, dodając § 23a rozporządzenia.

Przepis ten daje władzom podatkowym prawo badania zgodności warunków ustalonych lub narzuconych w ramach restrukturyzacji działalności pomiędzy podmiotami powiązanymi z warunkami, jakie ustaliłyby pomiędzy sobą podmioty niezależne.

Należy wspomnieć, że restrukturyzacja działalności to pojęcie zdefiniowane w przepisach o cenach transferowych, którego znaczenie różni się od znaczenia prawnego. Przez restrukturyzację działalności rozumie się bowiem przeniesienie między podmiotami powiązanymi istotnych ekonomicznie funkcji lub aktywów albo też ryzyk.

Przykład

Grupa kapitałowa ma trzy fabryki – w Polsce, we Francji i w Niemczech. Produkują one farmaeutyki, a dodatkowo zajmują się ich sprzedażą na terenie swoich państw. Tym samym grupa płaci podatki od zysków wszystkich tych trzech fabryk. Rentowność tego biznesu jest stosunkowo duża, ale obciążenia podatkowe całej grupy też są znaczne.

Restrukturyzując taką grupę, należałoby wykorzystać koncepcję producenta kontraktowego (o producencie kontraktowym można przeczytać w artykule „Charakterystyka podmiotów produkcyjnych” na s. 43). Każda z fabryk przeistacza się w producenta kontraktowego, który produkuje na zamówienie spółki matki. To powoduje spadek rentowności poszczególnych fabryk, ponieważ redukcji ulegają wykonywane przez nie funkcje oraz aktywa i ryzyka. Sprzedaż, czy funkcję tworzącą dochody, realizuje spółka matka, czyli ten podmiot, który jest zlokalizowany w państwie o najbardziej korzystnej stawce podatkowej.