Modele kontroli wyników
Każdy podmiot leczniczy jest kontrolowany przez różne instytucje i urzędy. Powinien też dbać o system kontroli wewnętrznej jako część procesu zarządzania klinicznego i monitorowania funkcjonowania organizacji i wszystkich elementów, które ją tworzą.
Przyzwyczailiśmy się już do kontroli jako integralnego elementu działalności leczniczej. Oprócz kontroli stanowiących bezpośrednią pochodną działalności leczniczej (skarbowe, inspekcja pracy itp.) nieobce są nam także kontrole otoczenia, w którym działalność lecznicza jest prowadzona – kontrole warunków formalnych (prawnych, administracyjnych, sanitarnych), wyposażenia i wykończenia obiektów, a także procesu leczenia – przeprowadzane przez NFZ.
Z punktu widzenia efektywności systemu opieki zdrowotnej i relacji nakładów do wyników należy kontrolować także adekwatność tego systemu do realnych potrzeb zdrowotnych (potrzeba „Mapy Potrzeb Zdrowotnych”, czyli analizy, gdzie należałoby inwestować czas, środki i pieniądze, aby osiągnąć jak najlepsze wyniki z punktu widzenia nie tylko systemowego, ale też pojedynczych pacjentów). Wiąże się z tym konieczność monitorowania wyników leczenia w pełnym zakresie wskaźników zdrowotnych – zarówno ogólnych, jak i dla pojedynczych jednostek klinicznych – oraz kontrolowania efektywności leczenia, czyli sprawdzania, jak kształtuje się relacja pomiędzy nakładami a uzyskiwanymi wynikami.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 90% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
