Krajowy Plan Odbudowy – lekarstwo dla gospodarki Polski
Wybuch pandemii COVID-19 zmienił unijne i ogólnoświatowe perspektywy gospodarcze na nadchodzące lata. Skutki kryzysu wywołanego przez pandemię w poszczególnych państwach członkowskich będą zależeć od czasu trwania i poziomu zastosowania działań ograniczających rozprzestrzenianie się wirusa w postaci izolacji, zmiany struktury produkcji i wykorzystania środków polityki gospodarczej wprowadzonych w celu złagodzenia jego bezpośrednich skutków.
Biorąc pod uwagę różnice pod względem krótko- i długoterminowych skutków gospodarczych oraz dostępnej przestrzeni politycznej, istnieje realne ryzyko, że w przypadku braku zdecydowanych działań politycznych, kryzys związany z COVID-19 spowoduje dalsze pogłębianie się różnic między krajami w Unii. W miarę stopniowego znoszenia środków izolacji istnieje potrzeba strategicznego planowania wyjścia z kryzysu poprzez odbudowę gospodarki i powrót do zrównoważonego wzrostu. Wymaga to zaangażowania ogromnych środków finansowych dla wspierania inwestycji publicznych i prywatnych, ale także zintensyfikowania wysiłków do wdrożenia reform naprawczych.
W osiągnięciu celu ma pomóc zatwierdzony przez Parlament Europejski i Radę w lutym br. tymczasowy instrument odbudowy „NextGenerationEU”1 o wartości 750 mld euro.
Jednym z kluczowych elementów mechanizmu jest Europejski Instrument na rzecz Odbudowy i Zwiększenia Odporności (Recovery and Resilience Facility, RRF). Celem Instrumentu jest promowanie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unii poprzez zwiększenie odporności i zdolności dostosowawczych państw członkowskich, łagodzenie wpływu kryzysu na sytuację społeczną i gospodarczą oraz wspieranie transformacji ekologicznej i cyfrowej zmierzającej do osiągnięcia do 2050 r. Europy neutralnej dla klimatu. Instrument ten ma największy przyznany budżet pozwalający na przekazywanie środków w formie pożyczek i dotacji na wsparcie reform i inwestycji podejmowanych przez państwa UE – kwota to 672,5 mld euro.
Jakie działania muszą podjąć państwa członkowskie, aby przyznany im został dostęp do tych środków?
Każde z państw członkowskich musi przedstawić projekt odbudowy i zwiększania odporności. Pod koniec lutego br. polski rząd opublikował informacje o prowadzonych konsultacjach społecznych w zakresie nowych instrumentów wsparcia dla perspektywy finansowej 2021–2027. Celem konsultacji było zebranie uwag oraz opinii na temat prezentowanych w dokumentach założeń, kierunków i form wsparcia zawartych w projektach Programów Funduszy Europejskich, w tym projektu Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO). KPO jest dokumentem programowym określającym cele związane z odbudową i tworzeniem odporności społeczno-gospodarczej Polski oraz zawierającym propozycje realizacji reformy i inwestycji. Procesem kieruje Ministerstwo Funduszy i Polityki Regionalnej (MFiPR). W ramach Instrumentu na Rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności Polska (będąca piątym co do wielkości beneficjentem części grantowej funduszu) będzie miała do dyspozycji niewątpliwie pokaźny budżet w wysokości ok. 58,1 mld euro, w tym:
- 23,9 mld euro* w formie dotacji,
- 34,2 mld euro* w pożyczkach.
Horyzont czasowy realizacji dokumentu zamyka się z końcem sierpnia 2026 r.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 69% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
