Wartości niematerialne i prawne – ustawa o rachunkowości a MSSF – podstawowe podobieństwa i różnice

Rozbieżności w aspekcie wartości niematerialnych i prawnych pomiędzy ustawą o rachunkowości a Międzynarodowym Standardem Rachunkowości 38, regulującym wartości niematerialne i prawne (dalej: MSR), pojawiają się już na gruncie definicji. Zgodnie z ustawą o rachunkowości (art. 3 ust. 1 pkt 14) wartości niematerialne i prawne są to prawa nabyte przez jednostkę, które może ona wykorzystać w prowadzonej działalności. Żeby spełniać definicję wartości niematerialnych i prawnych, prawa te powinny mieć co najmniej roczny okres ekonomicznej użyteczności. Ustawa jako wartości niematerialne i prawne określa między innymi: know-how czy prawa do: znaków towarowych, patentów, wynalazków, licencji i oprogramowania. Odrębne kategorie wartości niematerialnych i prawnych stanowią koszty zakończonych prac rozwojowych oraz wartość firmy. Jako wartości niematerialne i prawne są także ujmowane wartości niematerialne i prawne użytkowane przez spółkę na podstawie umowy leasingu, dzierżawy czy najmu, jeśli spełniają warunki zawarte w art. 3 ust. 4 ustawy. Do wartości niematerialnych i prawnych nie zalicza się tych nabytych jako inwestycje, ponieważ nie są one zakupione w celu zastosowania w działalności, a w celu osiągania z nich korzyści, wynikających ze wzrostu ich wartości.