Likwidacja środków trwałych w księgach rachunkowych
W myśl art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości przez aktywa rozumiane są kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.
Objęty ewidencją środek trwały może utracić zdatność do użytkowania lub jest ono nieopłacalne ze względu np. na fizyczne zużycie lub uszkodzenie, zużycie moralne wynikające z postępu technicznego, zmianę przepisów, zdarzenie losowe lub zmianę rodzaju prowadzonej przez jednostkę działalności. W praktyce oznacza to, że w sytuacji, gdy dany środek trwały straci swoją przydatność do użytkowania i nie będzie już wykorzystywany przez jednostkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to wówczas dany składnik majątku nie spełnia już warunków wynikających z ustawy o rachunkowości, a więc podlega on wyksięgowaniu z rzeczowych aktywów trwałych jednostki. Środek trwały może podlegać likwidacji wskutek przestarzenia, zużycia czy uszkodzenia środka trwałego. Należy jednak pamiętać, że nie zawsze zaprzestanie używania danego środka trwałego jest równoznaczne z jego rzeczywistą likwidacją, dlatego wyróżnia się dwie fazy likwidacji:
- likwidacja księgowa – środek trwały zostaje wówczas wycofany z używania i postawiony w stan likwidacji,
- likwidacja faktyczna, czyli fizyczna likwidacja środka trwałego.
W myśl pkt 9.6 Krajowego Standardu Rachunkowości 11 „Środki trwałe” postawienie środka trwałego w stan likwidacji oznacza podjęcie udokumentowanej decyzji o wycofaniu środka trwałego z użytkowania oraz zaprzestania jego ujmowania w księgach rachunkowych i prowadzi do jego likwidacji polegającej na:
- fizycznym unicestwieniu (rozbiórka, demontaż, złomowanie), albo
- wyłączeniu środka trwałego z ksiąg rachunkowych, bez przeprowadzania fizycznej likwidacji, albo
- wykorzystaniu likwidowanego środka trwałego jako bazy (elementu konstrukcyjnego) nowego środka trwałego.
Postawiony w stan likwidacji środek trwały ujmuje się w ewidencji pozabilansowej do momentu jego fizycznej likwidacji, a likwidacja środka trwałego w stan likwidacji oznacza usunięcie składnika aktywów z ewidencji bilansowej środków trwałych. Likwidacja środka trwałego następuje na podstawie protokołu komisji likwidacyjnej, który zatwierdzony jest przez kierownika jednostki. Dokumentem, który potwierdza postawienie środka trwałego w likwidacji, jest dowód wewnętrzny LT – likwidacja środka trwałego.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 66% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
