Badanie sprawozdań finansowych. Część 1

Dział finansów każdego przedsiębiorstwa jest jednym z newralgicznych jego punktów, bowiem od jego działania w głównej mierze zależy to, czy dane przedsiębiorstwo będzie można uznać za uczciwe i rzetelne dla potencjalnych inwestorów czy też klientów.

Przyjrzyjmy się nieco szerzej genezie słowa „audyt”, który w dzisiejszych czasach nie jest już zarezerwowany jedynie dla audytu finansowego, polegającego na badaniu sprawozdań finansowych, które często przekazywane są przez zarządzających spółką jej akcjonariuszom, a pośrednio – pozostałym interesariuszom. Różnego rodzaju „audyty”, takie jak przykładowo audyt personalny, audyt energetyczny, audyt ekologiczny czy też audyt komputerowy, stanowią już codzienność współczesnego społeczeństwa. Powodem mnożenia audytów są przede wszystkim stale zwiększające się oczekiwania w zakresie wszelkiego nadzoru i kontroli.

Wszystkie te „audyty” posiadają wszakże główną cechę wspólną: mianowicie ich prekursorem oraz pierwowzorem różnych wyżej wymienionych form był audyt sprawozdań finansowych, którego omówieniem zajmiemy się w artykule. Z punktu widzenia finansowego, kompleksowego podejścia i analizy sytuacji majątkowej przedsiębiorstw to jednak audyt finansowy jest najbardziej istotnym i podstawowym – tym, który możemy zatem rozumieć jako mechanizm kontroli informacji finansowej w procesie rozrachunku zarządzających z interesariuszami organizacji. W literaturze stosowane są także inne określenia, które opisują praktyki audytu finansowego. Należą do nich między innymi: rewizja sprawozdań finansowych, auditing, audyt sprawozdań finansowych, audyt, badanie ksiąg rachunkowych, badanie sprawozdań finansowych, usługa atestacyjna, audyt zewnętrzny czy też audyt wewnętrzny. Niewątpliwie najpopularniejszymi określeniami, używanymi przez praktyków zawodu, są określenia audyt oraz badanie ksiąg rachunkowych.