Trendy rozwojowe w Business Intelligence

Tradycyjne rozumienie pojęcia Business Intelligence to analityka biznesowa, czyli zestawienia służące kadrze zarządzającej, czyli raportowanie. Należy jednak spojrzeć znacznie szerzej, aby zrozumieć całą jego złożoność.

Business Intelligence lub w skrócie BI może być zdefiniowane jako „parasol” opisujący kombinację aplikacji, infrastruktury, narzędzi, procesów, dobrych praktyk i standardów oraz metod mających na celu gromadzenie, przygotowanie, dostarczanie i analizowanie danych wykorzystywanych do wsparcia podejmowania decyzji w organizacjach¹.

Taka optyka zapewnia pełne, uczciwe potraktowanie tematu.

Czym tak naprawdę jest BI?

Początkowo BI kryło się przede wszystkim pod pojęciami MIS (z ang. management information system), EIS (z ang. executive management system) lub DSS (z ang. decision support system). Samo sformułowanie pojawiło się bardzo wcześnie, bo już w 1865 r. Richard Miller Devens, w książce zatytułowanej „Cyclopaedia of Commercial and Business Anecdotes”, przytacza historię sir Henry’ego Furnese’a – bankiera zbierającego/kupującego informacje od sieci swoich współpracowników, w gruncie rzeczy prowadzącego wywiad gospodarczy (intelligence – z ang. wywiad), żeby zdobyć przewagę nad konkurentami. Choć nie jest to dzisiejsze rozumienie BI, to sens jest właściwy – podejmować lepsze decyzje biznesowe na podstawie zebranych informacji. Od tamtej pory musiało upłynąć sporo czasu, by zapoczątkować nowoczesne podejście do systemów wsparcia decyzji biznesowych. Dopiero w 1958 r. zostały stworzone podwaliny merytoryczne obecnego rozumienia BI. Położył je pracownik IBM – Hans Peter Luhn. W swojej pracy zatytułowanej „A Business Intelligence System” pokazał architekturę systemów do rozpowszechniania i współdzielenia dokumentów między różnymi dużymi obszarami organizacji opartą na metadanych i ich centralnych repozytoriach. Do dzisiaj nazywany jest Ojcem Business Intelligence.

Znacząco użytkowe BI rozpowszechniło się w firmach w latach 80. poprzedniego wieku.

Etap 1.0 to przede wszystkim zbieranie danych, znane pod szerszym pojęciem jako hurtownie danych.

Oprócz wykorzystywania baz relacyjnych używane były narzędzia klasy ETL (z ang. Extract, Transform, Load – pobierz, zmień i załaduj) oraz specjalistyczne aplikacje programistyczne wraz z dedykowanymi bibliotekami. Dzięki nim możliwe było tworzenie statycznych raportów oraz dystrybuowanie ich w postaci stron WWW (HTML) lub raportów generowanych do plików arkuszy kalkulacyjnych. Architektura na tym etapie bazowała na rozwiązaniach intranetowych, własnych serwerach lub wręcz rozwiązaniach lokalnych. W obszarze BI prym wiodły działy IT, mające wiedzę i uprawnienia do realizacji skomplikowanych zadań technicznych, jakim było w tamtym czasie ustandaryzowane zbieranie i prezentowanie danych.