Istota polityki rachunkowości w aspekcie prawidłowości prowadzenia ksiąg rachunkowych

Polityka rachunkowości to dokument, przyjęty uchwałą przez zarząd lub inny uprawniony w organizacji pozarządowej organ. Dokument ten zawiera zasady rachunkowości oraz sposoby postępowania w każdej jednostce. Zgodnie z ustawą (art. 4, ust. 1) dokument tworzony jest po to, aby rzetelnie móc ocenić sytuację majątkową i finansową organizacji oraz przede wszystkim jej wynik finansowy. Polityka rachunkowości to nie tylko spis sztywnych zasad i reguł. Przepisy nie zabraniają wprowadzenia do nich pewnych uproszczeń. Warunkiem wprowadzenia uproszczeń jest fakt, że nie wywierają one istotnego wpływu na obowiązki sprawozdawcze.

Artykuł 5 ustęp 1 ustawy o rachunkowości stanowi, iż przyjęte zasady (politykę) rachunkowości należy stosować w sposób ciągły, dokonując w kolejnych latach obrotowych jednakowego grupowania operacji gospodarczych, wyceny aktywów i pasywów, w tym także dokonywania odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych, ustalania wyniku finansowego i sporządzania sprawozdań finansowych tak, aby za kolejne lata, informacje z nich wynikające były porównywalne. Wykazane w księgach rachunkowych na dzień ich zamknięcia stany aktywów i pasywów należy ująć w tej samej wysokości, w otwartych na następny rok obrotowy księgach rachunkowych.

Ustęp 2 mówi, iż przy stosowaniu przyjętych zasad (polityki) rachunkowości przyjmuje się założenie, że jednostka będzie kontynuowała w dającej się przewidzieć przyszłości działalność w niezmniejszonym istotnie zakresie, bez postawienia jej w stan likwidacji lub upadłości, chyba że jest to niezgodne ze stanem faktycznym lub prawnym. Ustalając zdolność jednostki do kontynuowania działalności, kierownik jednostki uwzględnia wszystkie informacje dostępne na dzień sporządzenia sprawozdania finansowego, dotyczące dającej się przewidzieć przyszłości, obejmującej okres nie krótszy niż jeden rok od dnia bilansowego.