Funkcje służące do oceny dłużnych papierów wartościowych
Racjonalne inwestowanie w dłużne papiery wartościowe wymaga umiejętności wyznaczenia spodziewanej rentowności z tytułu ich zakupu. W momencie podejmowania decyzji zarówno o zakupie, jak i sprzedaży papieru wartościowego o charakterze dłużnym należy określić jego rentowność, opierając się na informacjach dotyczących prognozowanych przyszłych przepływów z tytułu posiadania tego papieru. Znając rentowność papieru wartościowego, można określić, czy jego cena jest odpowiednia i na tej podstawie dokonać wyboru najkorzystniejszej oferty.
Dłużne papiery wartościowe, nazywane wierzycielskimi, obligują wystawcę do dokonania określonych płatności względem posiadacza takiego instrumentu. Przykładami tego rodzaju papierów wartościowych są obligacje, bony skarbowe czy listy zastawne. Aby wyznaczyć rentowność instrumentu dłużnego, należy określić wielkość oraz termin otrzymania przepływów pieniężnych z tytułu posiadania danego instrumentu finansowego.
Poniżej przedstawiono wybrane funkcje finansowe służące do ustalania stopy zwrotu dla inwestorów papierów wartościowych o charakterze dłużnym.
1. Formuła RENTOWNOŚĆ
Funkcja RENTOWNOŚĆ pozwala na określenie stopy zwrotu papieru wartościowego z tytułu wypłacanych odsetek. Jej formuła obliczeniowa przedstawia się następująco:
RENTOWNOŚĆ(rozliczenie;data_spłaty;stopa;kwota;wykup; częstotliwość;[podstawa])
Chcąc wyznaczyć rentowność wierzycielskiego papieru wartościowego, należy zatem uzupełnić powyższe zakresy w następujący sposób:
Krok 1. W zakresie rozliczenie należy podać datę dokonania transakcji kupna–sprzedaży papieru wartościowego. Trzeba pamiętać, aby daty w tym zakresie wprowadzać przy wykorzystaniu funkcji DATA(rok;miesiąc;dzień).
Krok 2. Wpisanie daty wykupu papieru w zakresie data_spłaty. Podobnie jak w poprzednim kroku datę należy podać z wykorzystaniem funkcji DATA.
Krok 3. W zakresie stopa należy podać roczną stopę kuponową, tj. nominalną roczną stopę oprocentowania.
Krok 4. W zakresie kwota należy podać cenę papieru wartościowego1, czyli kwotę, po jakiej dokonana została transakcja kupna–sprzedaży. Wartość tę należy podać w przeliczeniu na 100 zł wartości nominalnej.
Krok 5. W zakresie wykup należy podać wartość wykupu, po której ma zostać dokonana transakcja. Podobnie jak w przypadku ceny, wartość tę należy podać w przeliczeniu na 100 zł wartości nominalnej.
Krok 6. Zakres częstotliwość przedstawia liczbę płatności odsetkowych przypadającą na jeden rok.
Krok 7. Zakres podstawa wskazuje na sposób podstawy wyznaczania dni. Zakres ten nie jest obowiązkowy do wypełnienia.
Zgodnie z powyższą metodologią poniżej przedstawiono zastosowanie funkcji RENTOWNOŚĆ na przykładzie obligacji korporacyjnej kuponowej o wartości nominalnej 600 zł przy następujących założeniach:
- data transakcji kupna–sprzedaży obligacji: 25.04.2018 r.,
- data wykupu: 31.12.2021 r.,
- roczna stopa procentowa: 5,3%,
- cena obligacji: 656 zł,
- wartość wykupu: 600 zł,
- odsetki wypłacane są dwa razy do roku.
Wyznaczenie rentowności obligacji przy wykorzystaniu formuły RENTOWNOŚĆ prezentuje Rysunek 1.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 60% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
