Roczne sprawozdanie finansowe i skutki jego niezłożenia

Sprawozdanie finansowe

Kierownik jednostki zapewnia sporządzenie rocznego sprawozdania finansowego nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego i przedstawia je właściwym organom zgodnie z obowiązującymi jednostkę przepisami prawa, postanowieniami statutu lub umowy¹. Zgodnie z art. 53 § 1 ustawy o rachunkowości roczne sprawozdanie finansowe jednostki podlega zatwierdzeniu przez organ zatwierdzający nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego. Z kolei na kierowniku jednostki ciąży obowiązek złożenia we właściwym rejestrze sądowym rocznego sprawozdania finansowego, sprawozdania z badania (jeżeli sprawozdanie podlegało badaniu), odpisu uchwały albo postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty, a w przypadku jednostek, o których mowa w art. 49 ust. 1 – także sprawozdanie z działalności – w ciągu 15 dni od dnia zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego². W przypadku spółek kapitałowych, spółek komandytowo-akcyjnych, towarzystw ubezpieczeń wzajemnych, towarzystw reasekuracji wzajemnej, spółdzielni, przedsiębiorstw państwowych, a także tych spółek jawnych i komandytowych, których wszystkimi wspólnikami ponoszącymi nieograniczoną odpowiedzialność są spółki kapitałowe, spółki komandytowo-akcyjne lub spółki z innych państw o podobnej do tych spółek formie prawnej. W przypadku specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych, funduszy inwestycyjnych zamkniętych oraz alternatywnych spółek inwestycyjnych w tym terminie składa się również sprawozdanie z działalności jednostki.

Definicja kierownika jednostki ujęta jest w art. 3 § 1 pkt 6 wspomnianej ustawy, który stanowi, że za kierownika jednostki uznaje się członka zarządu lub innego organu zarządzającego, a jeżeli organ jest wieloosobowy – członków tego organu, z wyłączeniem pełnomocników ustanowionych przez jednostkę. W przypadku spółki jawnej i spółki cywilnej za kierownika jednostki uważa się wspólników prowadzących sprawy spółki, w przypadku spółki partnerskiej – wspólników prowadzących sprawy spółki albo zarząd, a w odniesieniu do spółki komandytowej i spółki komandytowo-akcyjnej – komplementariuszy prowadzących sprawy spółki. W przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą kierownikiem jednostki jest ta osoba; do osób wykonujących wolne zawody przepis ten stosuje się odpowiednio. Za kierownika jednostki uważa się również likwidatora, a także syndyka lub zarządcę ustanowionego w postępowaniu restrukturyzacyjnym³.

Korygowanie błędów w sprawozdaniu finansowym

Zgodnie z art. 54 ww. ustawy jeżeli po sporządzeniu rocznego sprawozdania finansowego, ale przed jego zatwierdzeniem jednostka otrzymała informacje o zdarzeniach, które mają istotny wpływ na to sprawozdanie finansowe lub powodują, że założenie kontynuowania działalności przez jednostkę nie jest uzasadnione, powinna ona zmienić to sprawozdanie, dokonując jednocześnie odpowiednich zapisów w księgach rachunkowych roku obrotowego, którego sprawozdanie finansowe dotyczy, oraz powiadomić biegłego rewidenta, który sprawozdanie to bada lub zbadał. Jeżeli zdarzenia, które nastąpiły po dniu bilansowym, nie powodują zmiany stanu istniejącego w dniu bilansowym, to odpowiednie wyjaśnienia zamieszcza się w informacji dodatkowej.

Przykłady korekty:

1. korekta przez skreślenie – ustawa o rachunkowości w art. 25 ust. 1 dopuszcza możliwość poprawienia stwierdzonych błędów przez skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej. Należy jednak pamiętać o zachowaniu czytelności błędnego zapisu, tzn. treść poprawiana nie może zostać zamazana, a jedynie przekreślona w taki sposób, aby bez problemu można było ją odczytać pomimo skreślenia;
2. korekta nowym dokumentem – błędy poprawia się także przez wprowadzenie do ksiąg rachunkowych dowodu zawierającego korekty błędnych zapisów, dokonywane tylko zapisami dodatnimi (tzw. storno czarne) albo tylko ujemnymi (tzw. storno czerwone). Ten rodzaj korekty musi zostać zastosowany w razie ujawnienia błędów po zamknięciu miesiąca lub prowadzeniu ksiąg rachunkowych przy użyciu komputera;
3. zapis techniczny – jeżeli w wyniku zastosowania korekty błędnych księgowań dojdzie do sztucznego zawyżenia obrotów na kontach, można zastosować zapis techniczny. Operacja ta polega na zaksięgowaniu po obu stronach tego samego konta, z tym samym znakiem, ale też tej samej kwoty⁴.