Model Altmana

Służy do wstępnego przewidywania bankructwa lub problemów finansowych przedsiębiorstwa. Zalicza się do tzw. metod wczesnego ostrzegania. Model ten łączy tradycyjną analizę wskaźnikową z metodą statystyczną, znaną jako wielowymiarowa analiza dyskryminacyjna (multiple discriminant analysis, MDA). U podstaw modelu Altmana legły następujące założenia:
* analiza dużej liczby wskaźników nie oznacza właściwej oceny kondycji finansowej przedsiębiorstwa (istotne znaczenie ma dopiero ich interakcja),
* metodą, która najsprawniej określa niewypłacalność, jest metoda statystyczna,
* interakcję wskaźników pozwala określić najlepiej technika komputerowa.
Przy sformułowaniu modelu Altmana zostały wykorzystane następujące parametry:
* cechy wspólne przedsiębiorstw, które stały się niewypłacalne (cechy wspólne przedsiębiorstw o dobrym „standingu” finansowym, z tej samej branży i o podobnej wielkości),
* czysty podział na przedsiębiorstwa wypłacalne i niewypłacalne i klasyfikacja różnic między nimi,
* ustalenie formuły określającej, które przedsiębiorstwo jest niewypłacalne,
* ilość przypadków chybionych, w drodze podstawienia do danej formuły danych innych przedsiębiorstw (celem była tu minimalizacja przypadków chybionych),
* kolejne cechy, które umożliwią lepszy podział,
* ustalenie wartości granicznej wskaźnika (cut off point).