Strategie ofensywne

P.F. Drucker rekomenduje cztery inne strategie ofensywne. Pierwsza z nich to być najpierwszym i najsilniejszym. Oznacza ona atak frontalny, stworzenie czegoś naprawdę nowego, odmiennego, wytyczenie ambitnego celu, na którym skupiają się wszystkie wysiłki przedsiębiorstwa. Konsekwencją tej strategii jest sukces bądź niepowodzenie. Druga strategia opiera się na twórczym naśladownictwie, które polega na udoskonaleniu już wprowadzonego na rynek wyrobu i lepszego „ustawieniu” go na tym rynku lub wprowadzeniu na rynek wyrobu będącego zaskoczeniem. Trzecia strategia to strategia nisz rynkowych; polega ona na opanowaniu w sposób niepodzielny małego rynku, dzięki wprowadzeniu ważnego, ale nieużywanego powszechnie produktu. Czwarta strategia polega na tym, aby zmienić ekonomiczne właściwości wyrobu, produkcji i rynku. Strategia ta ma na celu „tworzenie” klienta poprzez: tworzenie wyrobów o coraz wyższych walorach użytkowych, sposób ustalenia cen, dostosowanie się do społecznych i ekonomicznych realiów klienta, dostarczenie klientowi tego, co stanowi dla niego rzeczywistą wartość.