Model Millera-Orra

Pozwala na ustalenie górnego i dolnego limitu dla środków pieniężnych oraz docelową wartość tego salda, uwzględniając zmienność wydatków netto w czasie. Model ten daje bardziej miarodajne wyniki niż model Baumola, ponieważ przewiduje niepewność co do przyszłych wpływów i wydatków. Jednak, ze względu na występujące również w tym modelu ograniczenia (nie uwzględnia zmienności rentowności papierów wartościowych w czasie, zmienności prowizji w zależności od wolumenu transakcji, zmienności oprocentowania rachunku bieżącego oraz przyjęcie dowolnego okresu wstecz, za jaki wylicza się wariancję), otrzymane wyniki należy traktować jedynie jako środek pomocniczy w podejmowaniu decyzji.