Model IAM (Intangible Assets Monitor)

W modelu tym K.E. Sveiby dzieli aktywa niematerialne na trzy kategorie badawcze: w obszarze klientów (tzw. struktura zewnętrzna), w obszarze danej organizacji (czyli struktura wewnętrzna) i najważniejszy ludzki zasób (czyli kompetencje pracowników). W ramach każdej z tych grup aktywów powinno się poszukiwać mierników kapitału, analizując wszystkie trzy kategorie pod kątem wzrostu, odnowy/rozwoju, wydajności/efektywności i stabilności. K.E. Sveiby sugeruje, że sporządzany monitor aktywów niematerialnych powinien mieć bardzo prostą, najlepiej jednostronicową formę, z kilkoma wskaźnikami dla poszczególnych obszarów kapitału intelektualnego. Nadmierna ilość informacji może utrudniać analizę danych w zakresie kontroli ryzyka utraty zasobów niematerialnych, efektywności ich zużycia, tempa ich rozwoju czy śledzenia w długim okresie trendów. Nie jest to międzynarodowy standard prezentacji danych o niematerialnych składnikach wartości przedsiębiorstwa, ale propozycja porządkująca.