Metoda degresywna amortyzacji

Metody te nazywane są metodami amortyzacji przyspieszonej. Zakładają one, że przydatność obiektu majątku trwałego maleje w miarę upływu lat jego użytkowania. Jest to jednoznaczne z założeniem, że stawki amortyzacyjne maleją wraz ze „starzeniem się” eksploatowanego obiektu. Konsekwencją tych metod jest skrócenie okresu amortyzowania obiektów majątku trwałego i jednocześnie wyraźne zróżnicowanie obciążeń z tego tytułu w kolejnych latach użytkowania tych obiektów: w pierwszych latach koszty amortyzacji są o wiele wyższe niż w końcowym okresie eksploatacji obiektów. Powoduje to zmniejszenie zysku, a więc również – zmniejszenie obciążeń podatkowych na początku eksploatacji obiektów oraz wzrost zysku i podatku dochodowego w końcowych latach ich użytkowania. Z powyższego wynika, że metody amortyzacji przyspieszonej są szczególnie korzystne w odniesieniu do obiektów majątku trwałego podatnych na „starzenie się” technologiczne, a więc obiektów, których wytwarzanie charakteryzuje się szybkim postępem technicznym.