Ludzie przyzwyczajeni do ponoszenia pewnych wydatków mogą niechętnie współpracować. Jednak po pewnym czasie sami zauważą, że pewne koszty były generowane na skutek złych nawyków lub po prostu braku wiedzy, że można coś zrobić taniej. W naszym artykule przeanalizujemy przykład działu handlowego. Na jego podstawie zaprezentujemy, jak rejestrować te koszty, jak je kontrolować i jakie narzędzia wykorzystywać do ich lepszego monitoringu.

Co zaliczamy do kosztów OPEX

OPEX (ang. operating expenditures) to wydatki ponoszone na utrzymanie i realizowanie funkcji przedsiębiorstwa. Mogą one dotyczyć produktu, działu czy całych systemów. Są to typowe koszty operacyjne, które w większości przypadków stanowią koszt uzyskania przychodu. Ponosi się je po to, aby firma mogła realizować swoje cele. Nie znaczy to, że wszystkie są niezbędne. Najprościej mówiąc, są to koszty ponoszone w wyniku codziennej działalności firmy.

Do typowych kosztów OPEX zalicza się:

→ wynagrodzenia,

→ koszty zakupu materiałów biurowych,

→ koszty paliwa,

→ ubezpieczenia,

→ koszty delegacji,

→ opłaty leasingowe,

→ podatki i opłaty.

Oczywiście bezpośrednie obniżenie OPEX w krótkim terminie spowoduje wzrost wyniku finansowego. Należy jednak również uwzględniać ich wpływ na perspektywę średnio- i długoterminową.

Przykład

Jeśli ograniczymy wydatki na paliwo dla przedstawicieli handlowych, może to spowodować, że zmniejszą oni liczbę wizyt w sklepach, przez co nie będą w stanie zapewnić pełnej dostępności produktów. Z drugiej strony należy również ocenić, czy obecny model pracy handlowców nie jest zbyt kosztowny i czy nie lepszym rozwiązaniem byłoby wprowadzenie zdefiniowanych na dany dzień tras, które zapewniają dobry serwis sklepów, jednocześnie optymalizując koszty.