Nowe rozwiązania w amortyzacji – rozliczenie podatkowe i ewidencja

Indywidualna amortyzacja w gminach dotkniętych wysokim bezrobociem

Od 1 stycznia 2024 r. podatnicy będący mikro-, małymi lub średnimi przedsiębiorcami w rozumieniu ustawy – Prawo przedsiębiorców mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych będących budynkami (lokalami) niemieszkalnymi i budowlami, zaliczonymi do grupy 1 i 2 KŚT, w przypadku gdy ten środek trwały znajduje się na obszarze gminy:

• zlokalizowanej w powiecie, w którym przeciętna stopa bezrobocia wynosi co najmniej 120% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju, oraz
• w której wskaźnik dochodów podatkowych na jednego mieszkańca w gminie jest mniejszy niż 100% wskaźnika dochodów podatkowych dla wszystkich gmin (art. 22j ust.7 updof, art. 16j ust. 7 updop).

Ta przyspieszona metoda amortyzacji dotyczy budynków i budowli wybudowanych we własnym zakresie. Nie dotyczy natomiast budynków i budowli nabytych.

Przykład

Podatnik nabył w 2024 r. budynek użytkowy na podstawie aktu notarialnego. Nie zastosuje do niego przyspieszonej amortyzacji z uwagi na położenie w gminie dotkniętej wysokim bezrobociem.

Definicje

Mikroprzedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

• zatrudniał średniorocznie mniej niż 10 pracowników oraz
• osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 2 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 2 milionów euro.

Mały przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

• zatrudniał średniorocznie mniej niż 50 pracowników oraz
• osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych
  10 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 10 milionów euro

– i który nie jest mikroprzedsiębiorcą.

Średni przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w co najmniej jednym roku z dwóch ostatnich lat obrotowych spełniał łącznie następujące warunki:

• zatrudniał średniorocznie mniej niż 250 pracowników oraz
• osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych nieprzekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat nie przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro

– i który nie jest mikroprzedsiębiorcą ani małym przedsiębiorcą.

Duży przedsiębiorca – przedsiębiorca, który w dwóch ostatnich latach obrotowych spełnił łącznie następujące warunki:

• zatrudniał średniorocznie 250 i więcej pracowników oraz
• osiągnął roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych przekraczający równowartości w złotych 50 milionów euro lub sumy aktywów jego bilansu sporządzonego na koniec jednego z tych lat przekroczyły równowartości w złotych 43 milionów euro.

Prawo do nowej indywidualnej stawki nie przysługuje podatnikom będącym dużymi przedsiębiorcami.

Przykład

Średnioroczne zatrudnienie w spółce akcyjnej wynosiło w 2022 r. i 2023 r. odpowiednio 251 i 270 osób. Roczny obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych przekroczył u podatnika w 2022 r. i 2023 r. 50 mln euro. Taki podatnik nie będzie mógł w 2024 r. skorzystać z indywidualnej stawki amortyzacji budynku czy budowli, nawet jeżeli spełnia warunki związane z położeniem środka trwałego na obszarze gminy dotkniętej wysokim bezrobociem. Podatnik jest uznawany bowiem za dużego przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo przedsiębiorców.

W przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą krócej niż rok, jego przewidywany obrót netto ze sprzedaży towarów, wyrobów i usług oraz z operacji finansowych, a także średnioroczne zatrudnienie określa się na podstawie danych za ostatni okres przez niego udokumentowany.