Konsolidacja finansowa na przykładzie Infor d/EPM

Dla zobrazowania sytuacji posłużymy się przykładem konsolidacji w grupie Genesis Cars, która składa się z różnych spółek o różnych stopniach zależności: w pełni konsolidowane i w 100 proc. posiadane; są też spółki, które wykazują udziały mniejszościowe. Ta konfiguracja jest utrzymywana wewnątrz narzędzia do konsolidacji Infor d/EPM Financial Consolidation, w którym mamy możliwość policzenia udziałów mniejszości, bezpośrednich, pośrednich oraz wskazania różnych zależności między spółkami (np. spółka-matka posiada Genesis Automotive, które posiada z kolei Genesis UK, mamy więc wykazane pośrednie udziały mniejszościowe). Spółki są wykazywane w różnych walutach. System automatycznie przeliczy je na walutę grupy, kalkulując jednocześnie różnice kursowe. Zależności te obrazuje Rysunek 1a i 1b.

Przedstawiona struktura grupy jest utrzymywana w ramach roku, miesiąca i konkretnego scenariusza. Oznacza to, że możemy mieć różne grupy w różnych scenariuszach, dzięki czemu możliwe jest równoległe przeprowadzanie konsolidacji według PSR-ów, MSSF-ów, UK GAAP i różnych innych standardów rachunkowości. Dodatkowo można modelować zarządczo, jak będzie wyglądała nasza grupa. Oprócz tego, że można zbudować taką grupę, system pozwala na tworzenie wielu różnych równoległych grup kapitałowych i utrzymywanie ich w ramach jednego systemu do konsolidacji.

Import danych wejściowych i wprowadzanie danych uzupełniających

Cały proces konsolidacji zawsze będzie się rozpoczynał od Pobrania/załadowania/wprowadzenia pakietów jednostkowych. W naszym przykładzie skorzystamy z przygotowanego pliku danych, który będziemy wczytywać do systemu za pomocą standardowego interfejsu (Rysunek 2). Co ważne, będziemy to zawsze robić w ramach konkretnej spółki, określonego roku, danego miesiąca i wersji.

W pierwszej kolejności należy uruchomić proces pracy z pakietami jednostkowymi spółek (Rysunek 3a i 3b) – w przykładzie będziemy zajmować się spółką Genesis Finance, której należy włączyć możliwość importu danych przestawiając status na „W toku”. To samo trzeba zrobić dla drugiego poziomu wprowadzania danych, czyli ręcznego wprowadzania danych, które nie pochodzą z plików i interfejsu. Tego etapu możemy używać do uzgadniania transakcji międzyzakładowych. Widoczne na rysunku kontrolki walidacyjne pozwalają na badanie zgodności aktywów z pasywami – jeżeli coś nie będzie zbilansowane w ramach spółki, od razu zobaczymy, że w ramach danego etapu takie zbilansowanie nie występuje.