Ulepszenia środka trwałego

Ulepszenie środka trwałego – definicja

Bardzo często podatnicy zastanawiają się nad tym, czy dany wydatek związany z modernizacją środka trwałego powinien zostać zaewidencjonowany jako ulepszenie czy też powinien być traktowany jako remont. Właściwe ujęcie danych kosztów jest istotne głównie z uwagi na rozliczenia podatkowe. Bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów mogą trafić wydatki poniesione na bieżący remont składnika majątku, natomiast ulepszenie, co do zasady, powinno zostać rozliczone poprzez odpisy amortyzacyjne. Istnieją jednak wyjątki, w których możemy wydatek związany z ulepszeniem zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodu w miesiącu poniesienia tego wydatku, w sytuacji, gdy nie przekracza on kwoty 10 000 zł.

Pojęcie ulepszenia środka trwałego zostało określone w art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: pdof) oraz art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: pdop). W myśl powyższych przepisów podatkowych, środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł (u płatnika VAT jest to wartość netto, dla firmy zwolnionej z VAT – brutto).

Zaś zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o rachunkowości (dalej: UoR), poprzez ulepszenie środka trwałego należy rozumieć: Wartość początkową stanowiącą cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego powiększają koszty jego ulepszenia, polegającego na przebudowie, rozbudowie, modernizacji lub rekonstrukcji i powodującego, że wartość użytkowa tego środka po zakończeniu ulepszenia przewyższa posiadaną przy przyjęciu do używania wartość użytkową, mierzoną okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych przy pomocy ulepszonego środka trwałego, kosztami eksploatacji lub innymi miarami.