Różnice kursowe ustalane dla celów podatkowych na podstawie ustawy o rachunkowości
Jednostki mogą rozliczać różnice kursowe na podstawie ustawy o rachunkowości bądź na podstawie przepisów podatkowych. W celu wyliczenia bilansowego wyniku finansowego różnice kursowe ustala się według przepisów ustawy o rachunkowości. Dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania należy korzystać z przepisów podatkowych.
Przyjęcie przez jednostkę metody rachunkowej rozliczania różnic kursowych oznacza, że różnice kursowe z wyceny bilansowej będą uwzględniane w przychodach i kosztach podatkowych.
W myśl zapisów ustaw podatkowych (art. 14b ust. 3 updof oraz art. 9b ust. 2 updop) podatnicy, którzy wybiorą metodę rachunkową rozliczania różnic kursowych, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniony.
Dokonując wyboru metody bilansowej ustalania różnic kursowych jednostki powinny mieć na uwadze, że wybór ten wiąże się również z określonymi obowiązkami. Jednostki, które stosują tę metodę, mają obowiązek:
- poddawać badaniu przez firmy audytorskie swoje sprawozdania finansowe sporządzone w okresie rozliczania różnic kursowych metodą bilansową,
- stosować metodę bilansową przez okres nie krótszy niż 3 lata podatkowe, licząc od początku roku podatkowego, w którym została przyjęta ta metoda.
Podatnicy informują o wyborze tej metody w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym rozpoczęli jej stosowanie. O rezygnacji ze stosowania metody podatnicy informują w zeznaniu rocznym składanym za ostatni rok podatkowy, w którym stosowali tę metodę.
Jeśli jednostka zrezygnuje z metody bilansowej ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych, to:
- zalicza na ostatni dzień roku podatkowego, w którym stosowała tę metodę, odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów, naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów o rachunkowości,
- od pierwszego dnia roku podatkowego następującego po roku, w którym stosowała tę metodę, stosuje zasady, o których mowa w art. 15a updop, ustalając różnice kursowe od dnia, o którym mowa w pkt. 1.
Dla przykładu, jednostka będąca spółką kapitałową, która rezygnuje od 2020 r. z metody bilansowej ustalania różnic kursowych dla celów podatkowych, ma obowiązek na 31 grudnia 2019 r. zaliczyć odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych naliczone różnice kursowe ustalone na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Następnie od 1 stycznia 2020 r. stosuje podatkowe zasady ustalania różnic kursowych określone w art. 15a updop.
Dokonując wyboru sposobu rozliczania różnic z wyceny bilansowej warto wziąć pod uwagę według jakiej metody różnice kursowe są ustalane dla celów podatku dochodowego.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 80% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.
Zaloguj się
