MSR 36 Utrata wartości aktywów

Cel i zakres standardu

Celem tego standardu jest uregulowanie procedur, które jednostka stosuje, aby zapewnić, że aktywa są wykazywane w wartości nieprzekraczającej ich wartości odzyskiwalnej. W MSR 36 określone zostało ponadto, kiedy jednostka powinna odwrócić odpis aktualizujący z tytułu utraty wartości oraz jakie informacje jednostka ma obowiązek ujawnić.

MSR 36 ma zastosowanie w odniesieniu do ujmowania utraty wartości wszystkich aktywów, z wyjątkiem:

• zapasów,
• aktywów powstających w wyniku realizacji umów o usługę budowlaną,
• aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego,
• aktywów z tytułu świadczeń pracowniczych,
• aktywów finansowych, które są przedmiotem MSR 39 – instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena,
• nieruchomości inwestycyjnych wycenianych w wartości godziwej,
• aktywów biologicznych związanych z działalnością rolniczą, wycenianych w wartości godziwej, pomniejszonej o szacunkowe koszty związane ze sprzedażą,
• odroczonych kosztów nabycia oraz wartości niematerialnych wynikających z praw umownych ubezpieczyciela, zgodnie z umowami ubezpieczeniowymi,
• aktywów trwałych (lub grup do zbycia) zaklasyfikowanych jako przeznaczone do sprzedaży.

Międzynarodowy Standard Rachunkowości 36 dotyczy również aktywów finansowych zaklasyfikowanych jako:

• jednostki zależne, zgodnie z ich definicją w MSR 27 Skonsolidowane i jednostkowe sprawozdania finansowe,
• jednostki stowarzyszone, zgodnie z ich definicją w MSR 28 Inwestycje w jednostkach stowarzyszonych,
• wspólne przedsięwzięcia, zgodnie z ich definicją w MSR 31 Udziały we wspólnych przedsięwzięciach.

Identyfikacja aktywów podlegających utracie wartości

Jednostka zobowiązana jest do oceny na każdy dzień bilansowy tego, czy istnieją przesłanki wskazujące na możliwość utraty wartości składnika aktywów. W sytuacji wskazania takiego składnika aktywów jednostka powinna określić jego wartość odzyskiwalną.

Zgodnie z definicją zawartą w MSR 36 wartość odzyskiwalna odpowiada wartości godziwej pomniejszonej o koszty doprowadzenia do sprzedaży lub wartości użytkowej składnika aktywów lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne, zależnie od tego, która z nich jest wyższa.

Jednostka jest również zobowiązana do:

• przeprowadzania testu sprawdzającego, czy nastąpiła utrata wartości składnika wartości niematerialnych o nieokreślonym okresie użytkowania lub składnika wartości niematerialnych, który nie jest jeszcze dostępny do użytkowania, poprzez porównanie jego wartości bilansowej z wartością odzyskiwalną,
• przeprowadzania corocznie testu na utratę wartości firmy przejętej w wyniku połączenia jednostek gospodarczych.