Wykorzystanie arkusza MS Excel w analizie ryzyka kursowego
Problem ryzyka kursowego pojawia się zawsze, jeżeli strony transakcji nominowane są w różnych walutach. Powszechnie dotyczy to transakcji wynikowej, kiedy nominowanie przychodów i kosztów w tej samej walucie nie powoduje ryzyka kursowego. Typowym stwierdzeniem jest, że bezpieczne jest generowanie kosztów w walucie, w której osiągane są przychody.
Niestety, zasada ta wykorzystywana bywa dla celów bilansowych. Panuje przekonanie, że dla podmiotów, które osiągają przychody w walucie obcej, równie bezpieczne jest zaciąganie zobowiązań w tej walucie. Z punktu widzenia finansów będzie to sytuacja bezpieczna wyłącznie wtedy, kiedy po drugiej stronie (w tym wypadku po stronie aktywów) również pojawi się równoważna wartość w walucie. Dla typowego przedsiębiorstwa działającego na terytorium Polski zaciągnięcie zobowiązania w walucie powoduje otwarcie ekspozycji na ryzyko kursowe i konieczność dokonania wyceny tej pozycji na koniec okresu obrachunkowego.
Zasady wyceny różnic kursowych w największym skrócie polegają na tym, aby na moment wyceny obliczyć, jaka jest wartość zobowiązania według kursu historycznego i jaka jest wartość zobowiązania, gdyby jego spłata nastąpiła w momencie wyceny (do kalkulacji przyjmuje się kurs średni NBP). Jeśli kwota wyrażona w PLN według kursu obecnego będzie większa od tej wyrażonej według kursu historycznego, wskazywać to będzie stan, kiedy spłata spowodowałaby stratę – czyli ujemne różnice kursowe. Podobne zasady stosowane są w odniesieniu do spłat kapitałowych realizowanych dla zobowiązań walutowych.
Z punktu widzenia planowania finansowego odzwierciedlenie ryzyka kursowego bywa uciążliwe, szczególnie w sytuacji, kiedy rozważane są serie kolejnych transakcji kredytowych (lub leasingowych) oraz transakcje te mają charakter annuitetowy.
Wykorzystałeś swój limit bezpłatnych treści
Pozostałe 77% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników portalu. Zaloguj się, wybierz plan abonamentowy albo kup dostęp do artykułu/dokumentu.