Ograniczony katalog wydatków stanowiących koszty od 1 stycznia 2018 r.
Od 1 stycznia 2018 r. będzie obowiązywać nowelizacja trzech ustaw: o podatku dochodowym od osób fizycznych, o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zmiany, jak podkreśla ekspert, Grant Thornton, wprowadzają ograniczenia w katalogu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów.
Kluczowymi – z punktu prowadzenia biznesu – zmianami w nowo ustanawianych przepisach było ograniczenie możliwości uznawania za koszty uzyskania przychodów wydatków dotyczących usług niematerialnych oraz wydatków na obsługę finansowania zewnętrznego z tytułu opłacania odsetek od zaciągniętych kredytów bądź pożyczek. W trakcie prac nad nowelizacją przepisy ulegały niewielkim modyfikacjom, a ostatecznie przybrały kształt, jaki będzie obowiązywałod 1 stycznia 2018 r.
Ograniczenia mniejsze niż prawodawca zakładał
Zgodnie z pierwotnym tekstem projektu nowelizacji przedsiębiorca zobowiązany był stosować regulację ograniczającą (do wysokości 5% EBITDA) wysokość możliwych do zaliczenia w roku podatkowym kosztów uzyskania przychodów wynikających z zakupu usług niematerialnych bez względu na status podmiotu, od którego zostały one nabyte. Oznaczało to, że tak restrykcyjne unormowanie należy stosować względem zakupów od kontrahentów będących zarówno podmiotami powiązanymi, jak i niepowiązanymi.
Zmiany wprowadza ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175).
Przepisy, które wejdą w życie na początku 2018 r., nieco łagodzą wyżej opisaną regulację, stanowiąc, iż wydatki dotyczące:
- usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze;
- wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (autorskie prawa majątkowe, licencje, prawa własności przemysłowej, know-how),
ponoszone bezpośrednio lub pośrednio wyłącznie na rzecz podmiotów powiązanych lub mających swoją siedzibę w raju podatkowym, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w wysokości nieprzekraczającej 5% kwoty, na którą składają się: dochód uwzględniony w podstawie opodatkowania, wysokość odpisów amortyzacyjnych zaliczonych w danym roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów oraz różnica między przychodami i kosztami finansowania zewnętrznego. Co istotne, powyższy limit znajdzie zastosowanie do usług, opłat i należności, których zakup w sumie przekracza w roku podatkowym kwotę 3 mln zł. Tym samym wydatki na wskazane powyżej usługi, opłaty i należności poniżej progu 3 mln zł nie będą podlegać ograniczeniom wynikającym z nowo wprowadzonego przepisu, co oznacza, że próg ten stanowić będzie swego rodzaju „kwotę wolną”. Omawiane ograniczenie nie znajdzie zastosowania w przypadku tych kategorii kosztów, które bezpośrednio wpływają na koszt wytworzenia danego towaru lub usługi.
Dotychczasowe przepisy o cienkiej kapitalizacjidla już zaciągniętych pożyczek tylko do końca przyszłego roku
Drugą zmianą, która może okazać się dotkliwa w szczególności dla przedsiębiorców korzystających w swojej działalności z finansowania zewnętrznego w nieco szerszym zakresie, jest wprowadzenie nowych przepisów ograniczających możliwość kwalifikowania jako koszt uzyskania przychodów części odsetek płaconych z tytułu obsługi finansowania dłużnego. Nowa regulacja wejdzie w miejsce dotychczasowych przepisów o tzw. niedostatecznej (cienkiej) kapitalizacji i może wywrzeć spory wpływ na planowane inwestycje biznesowe.
Dotychczasowe przepisy limitujące koszty uzyskania przychodów z tytułu zapłaconych odsetek znajdowały zastosowanie tylko w przypadku transakcji umów pożyczek, w których obie strony były ze sobą bezpośrednio lub pośrednio powiązane kapitałowo. Nowe przepisy przedefiniowują sposób, w jaki podatnicy powinni ograniczać koszty ponoszone przez nich w związku z finansowaniem zewnętrznym.
